بعضی از جرایم ریشه در خصومت های فردی دارد، اما پیامدهای آن چنان فاجعه بار است که احساسات کل جامعه را جریحه دار می کند. یکی از این جرایم اسیدپاشی است که به دلیل آثار بدی که در صحنه اجتماع به جا می گذارد قانونگذار به طور مفصل به مجازات اسیدپاشی پرداخته است.
متاسفانه زمانی که نهاد های اجتماعی تلاش کردند که مجازات اسیدپاشی را به نحوی مقرر کنند که جنبه بازدارندگی داشته باشد، این جرم بیشتر از قبل رواج پیدا کرد، چنان که تا سال های اخیر قانون گذاران به دنبال وضع تدابیری هستند که بتواند از شدت این جنایت غم انگیز بکاهد. استفاده از وکیل کیفری با تجربه در این نوع پرونده ها بسیار راهگشاست.
خط پاسخگویی وکلای دادگستر : ۲۲۹۲۰۵۶۲-۰۲۱ (۲۰ خط ویژه)
آشنایی با جرم اسیدپاشی و مجازات اسیدپاشی
اسیدپاشی به عمل مجرمانه ای می گویند که طی آن فرد مجرم به کمک مواد شیمیایی که خاصیت خورندگی داشته باشد مانند اسید به شخص دیگری آسیب بزند. با توجه به شدت جرم میزان مجازات اسیدپاشی مشخص خواهد شد.
با توجه به مواد قانونی ماده شیمیایی که استفاده می شود می تواند هر نوع ماده ای باشد، ملاک آن است که آسیب زا بوده و تماس آن با جسم انسان خطر آفرین باشد. همچنین نیاز نیست که لزوما اسید پاشیده شود، بلکه ممکن است مجرم اسید را به بدن دیگری تزریق کند، یا عضو بدن دیگری در اسید فرو کرده یا اسید را به دیگری خورانده باشد. مجازات اسیدپاشی با توجه به میزان صدمه ای که به جسم شخص وارد شده، نقص عضو، و در برخی مواقع اعدام تعیین می شود.
جرم اسیدپاشی در قانون ایران
اسیدپاشی از سه رکن قانونی، مادی و معنوی تشکیل شده است، و مجازات اسیدپاشی بر اساس مواد قانونی که از سال های گذشته تا کنون وضع شده است، مشخص می گردد. تا قبل از سال ۱۳۳۴ جرم اسیدپاشی در ایران شایع نبوده، اما برای اولین بار شخصی به دلیل نارضایتی از حکم دادگاه و برای انتقام گرفتن از قاضی پرونده خود، بر روی وی اسید پاشید. پس از آن در سال ۱۳۳۷ قانونی وضع گردید که در آن مجازات اسیدپاشی مشخص شد.
این قانونی بیان می کند:
هرکس عمدا با پاشیدن اسید یا هر نوع ترکیب شیمیایی دیگر موجب قتل کسی بشود، به مجازات اعدام و اگر موجب بیماری دائمی یا فقدان یکی از حواس مجنی‌علیه شود، به حبس ابد با اعمال شاقه و اگر موجب قطع یا نقصان یا از کار افتادن عضوی از اعضا بشود، به دو تا چهار سال حبس و اگر موجب صدمه دیگر بشود به دو تا پنج سال حبس محکوم می‌شود. مجازات شروع به اسیدپاشی به اشخاص حبس مجرد از دو تا پنج سال دارد. در کلیه موارد مذکور در این ماده در صورت اجرای ماده ۴۴ قانون کیفر عمومی، بیش از یک درجه تخفیف جایز نیست.
متاسفانه این قانون نتوانست چندان جنبه بازدارندگی داشته باشد و از تکرار این جرم در جامعه جلوگیری کند، بنابراین قانونگذار در مجازات اسیدپاشی بازنگری کرده و قانون تازه ای را در سال ۱۳۹۲ وضع کرد.
انتقام گیری عامل اصلی اسیدپاشی
رکن معنوی جرم اسیدپاشی به علم و آگاهی فرد نسبت به عمل خود اشاره دارد. فرد مجرم باید با آگاهی از اینکه مواد به کار گرفته شده اسید است، و با قصد و نیت آسیب رساندن به شخص بزه دیده وارد عمل شود.
در بازجویی که از مجرمان به عمل می آید، مشخص می شود که هدف اصلی اسیدپاشی انتقام گیری است، به نحوی که آینده فرد به نابودی کشیده شود و زندگی اجتماعی او از بین برود. متاسفانه آثار اسیدپاشی به گونه ای است که فرد بزه دیده مرگ تدریجی را تجربه خواهد کرد، و درحالی‌که زنده است خود را مرده می بیند.
پیامدهای روحی و آسیب های که به روح بزه دیده وارد می شود، باعث شده که جلسات روان درمانی از طرف قوه قضائیه برای وی در نظر گرفته شود.
مجازات جدید اسیدپاشی
در ماده ۲۸۶ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ آمده است که:
هرکس به طور گسترده، مرتکب جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد، جرایم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور، نشر اکاذیب، اخلال در نظام اقتصادی کشور، احراق و تخریب، پخش مواد سمی و میکروبی و خطرناک یا دایر کردن مراکز فساد و فحشا یا معاونت در آنها گردد به گونه ای که موجب اخلال شدید در نظم عمومی کشور، ناامنی یا ورود خسارت عمده به تمامیت جسمانی افراد یا اموال عمومی و خصوصی، یا سبب اشاعه فساد یا فحشا در حد وسیع گردد مفسد فی الارض محسوب و به اعدام محکوم می گردد.
با تکیه به این ماده می توان رکن قانونی جرم اسیدپاشی را مشخص کرد، اما برای تعیین مجازات اسیدپاشی باید سایر قوانین را در نظر گرفت. چنانچه در ادامه این ماده تبصره آن بیان می کند:
هرگاه دادگاه از مجموع ادله و شواهد قصد اخلال گسترده در نظم عمومی، ایجاد ناامنی، ایراد خسارت عمده و یا اشاعه فساد یا فحشا در حد وسیع و یا علم به موثر بودن اقدامات انجام شده را احراز نکند و جرم ارتکابی مشمول مجازات قانونی دیگری نباشد، با توجه به میزان نتایج زیانبار جرم، مرتکب به حبس تعزیری درجه پنج یا شش محکوم می شود.
رکن دوم جرم اسیدپاشی، رکن مادی است، که استفاده از اسید و سایر مواد شیمیایی برای آسیب رساندن به جسم دیگری را مد نظر دارد، و می تواند از اعم از پاشیدن، خوراندن، تزریق کردن، فرو بردن عضو بدن و… باشد.
ثبت ديدگاه