معنی لغوی نسب، خویشاوندی و تبار است. از لحاظ حقوقی نیز نسب به معنی وجود رابطه خویشاوندی میان دو نفر می باشد که از یک نسل هستند. در واقع، نسب به ارتباط خونی میان فرزند با والدینش گفته می شود و اگر در این کار مغایرتی وجود داشته باشد، نسبت فرزند با پدر و مادرش زیر سوال می رود. فرزندی که حاصل رابطه مشروع و قانونی باشد، اصطلاحا نسب مشروع دارد. اما، در صورتی که فرزند حاصل تلقیح مصنوعی یا ارتباط جنسی نامشروع (در صورت اثبات شامل مجازات رابطه نامشروع خواهد شد.) باشد، نسب وی دارای مشروعیت نمی باشد و به صورت شبه ناک خواهد بود. به منظور اثبات قانونی رابطه پدر فرزندی نیاز است، اقداماتی انجام شود که در ادامه مطلب درباره آن ها از زبان بهترین وکیل کیفری گروه وکلای پاسارگاد صحبت خواهیم کرد، با ما همراه باشید.
اثبات رابطه پدر فرزندی
اثبات نمودن نسب از طرف پدر نسبت به اثبات نسب مادری کمی سخت تر و زمان برتر می باشد. در چنین شرایطی لازم است، اثبات شود که فرزند از رابطه مشروع پدر و مادر به دنیا آمده است. برخلاف اثبات نمودن نسب مادری، درباره اثبات نسب پدری، شواهد و مدارکی موجود نمی باشند و باید از راه های دیگری برای اثبات رابطه پدر فرزندی اقدام کرد. قانون درباره این موضوع از روش ها و اماره های قانونی استفاده می‌کند تا به حل این مشکل خانوادگی کمک نماید. این اماره های قانونی دارای انواع مختلفی می باشند که در زیر به آن ها اشاره شده است:
-
اماره قانونی اثبات رابطه پدر فرزندی در زمان زوجیت
بر اساس قانون، نوزادی که در زمان زوجیت متولد شود، منتسب به پدر می باشد. اما، به شرط اینکه از تاریخ ازدواج زن و مرد تا هنگام تولد نوزاد، کمتر از ۶ ماه و بیش از ۱۰ ماه زمان نگذشته باشد.
-
اماره قانونی اثبات رابطه پدر فرزندی بعد از جدایی
در صورتی که مادر بعد از طلاق، دوباره ازدواج نکرده باشد، هر نوزادی که از مادر متولد شود، متعلق به شوهر سابق او است. به شرط اینکه از تاریخ طلاق زن و مرد تا هنگام تولد نوزاد بیشتر از ۱۰ ماه نگذشته باشد.
-
اماره قانونی اثبات رابطه نسبی بعد از جدایی و ازدواج مجدد مادر
در صورتی که پس از طلاق زوجین، مادر ازدواج مجدد داشته باشد و پس از ازدواج مجدد، نوزادی متولد شود، در صورتی که از تاریخ طلاق وی بیشتر از ۱۰ ماه نگذشته باشد و ۶ ماه از ازدواج مجدد زن گذشته باشد، نوزاد متولد شده متعلق به همسر دوم زن خواهد بود. مگر در صورتی که اماره قانون قطعی دیگری خلاف این موضوع را اثبات نماید. همچنین، در صورتی که اثبات رابطه پدر فرزندی با شک و شبهه باشد، باید از راه تشخیص پزشکی این موضوع را ثابت کرد. امروزه برای اثبات رابطه پدر فرزندی از آزمایش DNA استفاده می شود.
آزمایش DNA برای اثبات رابطه پدر فرزندی
یکی از معتبرترین روش های اثبات رابطه پدر فرزندی، آزمایش DNA می باشد. به طوری که در حال حاضر، تعداد زیادی از افراد برای تشخیص هویت خود از آزمایش DNA استفاده می نمایند. از آزمایش DNA برای سایر موارد مانند موارد زیر نیز استفاده می شود:
- ژن درمانی
- شناسایی کردن مظنونین و قربانیان جنایت ها
برای اینکه آزمایش DNA برای اثبات رابطه پدر فرزندی قابل قبول باشد، باید در ابتدا شرایطی که در بالا به آن اشاره شد، مورد بررسی و پذیرش قرار گرفته باشد. به این معنی که اگر شرایط اماره درباره اثبات رابطه پدر فرزندی وجود نداشته باشد، آزمایش DNA یا ژنتیک دارای اعتبار نمی باشد. به کمک آزمایش DNA می‌توان روابط زیر را اثبات کرد:
- رابطه پدر فرزندی
- رابطه مادر فرزندی
- رابطه برادری از طرف پدر
- رابطه خواهری از طرف پدر
- رابطه برادری از طرف مادر
- رابطه خواهری از طرف مادر
- نژاد و جد مشترک
- همسان یا غیر همسان بودن دوقلوها
نحوه انجام آزمایش DNA
نحوه انجام آزمایش DNA به این صورت است که قسمتی از کدهای ژنتیکی که از سلول های بدن افرد به دست می آید را مورد بررسی قرار می دهند. برای انجام آزمایش DNA می توان از راه های مختلف از جمله روش های زیر استفاده کرد:
به کمک یک گوش پاک کن (سواب دهانی استریل) سلول های داخلی مخاط دهان جمع آوری می شود. به کمک این روش، DNA را از سلول های مخاط دهان جدا می نمایند و روی قسمت های مورد نیاز آزمایش انجام می دهند. دیگر نمونه هایی که برای آزمایش DNA استفاده می شود، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تار مو
- خون
- اثر انگشت
- نوشیدنی باقی مانده
نحوه انجام آزمایش DNA با خونگیری از فرد به اینصورت است که مقداری خون از بیمار گرفته می شود. سپس از خون فرد DNA را جدا می نمایند و مورد بررسی قرار می دهند. نتایجی که از این آزمایش به دست می آید، متفاوت است و بین ۳۶ ساعت تا ۳ هفته ممکن است، زمان ببرد. مدت زمان اعلام نتیجه آزمایش به تعداد نمونه ها و کیفیت آن ها بستگی دارد.
ثبت ديدگاه