ممانعت از ملاقات فرزند از جمله اهرم هایی است که گاهی زن یا شوهر علیه یکدیگر استفاده می کنند. اما بر اساس ماده ۵۴ قانون حمایت خانواده ممانعت از ملاقات فرزند جرم محسوب می شود و این جرم می‌تواند تبعات مختلفی از جمله زندان در پی داشته باشد.
فرزند به عنوان یک ثمره مشترک بین زن و مرد محسوب می شود. حال در صورتی که زن و مرد از یکدیگر طلاق بگیرند یا این که بخواهند از یک دیگر جدا زندگی کنند تکلیف فرزند باید مشخص شود. در کلام ساده تر در این موارد باید قانون مشخص کند که ادامه زندگی فرزند با کدام یک از طرفین خواهد بود. به هر حال فرزند نیاز به یک مکان ثابت و مشخص دارد تا بتواند به زندگی خود ادامه دهد. از آن جایی که کودک تا سن مشخصی قادر به تصمیم گیری منطقی نیست، دادگاه بر اساس شرایط این کار را انجام می دهد.
اما مشخص شدن حضانت فرزند و سپردن کودک به یکی از طرفین باعث نمی شود که طرف دیگر حق دیدن فرزند خود را نداشته باشد. در واقع آن کودک برای همیشه فرزند هر دوی آن ها محسوب می شود. از این رو هر دو طرف حق ملاقات با فرزند خود را دارند و این حقی است که هیچگاه سلب نمی شود.
خط پاسخگویی وکلای دادگستر : ۲۲۹۲۰۵۶۲-۰۲۱ (۲۰ خط ویژه)
حق ملاقات فرزند در قانون
گاهی دیده شده است که به هر دلیل یکی از طرفین اقدام به جلوگیری از ملاقات فرزند می کند و نمی گذارد که طرف مقابل فرزند خود را ملاقات کند. در این حالت قانون راه های مختلفی را پیش بینی کرده است و در ماده های ۴۰ و ۴۱ قانون حمایت خانواده مجازات هایی را برای ممانعت از ملاقات مشخص کرده است. در ادامه به این موضوع خواهیم پرداخت با ما همراه باشید.
همانطور که گفته شد، طبق ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی “هر یک ابوین که طفل تحت حضانت او نمی باشد، حق ملاقات با فرزند خود را دارد”. بر اساس قانون هر چیزی که حق شناخته شود سلب آن جرم است. بنابراین اگر فردی که فرزند با او زندگی می کند این حق ملاقات را از طرف مقابل بگیرد، عملا کار خلاف قانون انجام داده است.
نکته بسیار مهم اینجاست که خود قانون نیز در بسیاری از موارد این حق را در شرایط مختلف از طرفین سلب نمی کند. در واقع حتی اگر دیدن فرزند توسط یکی از والدین به صلاح فرزند نباشد دادگاه زمان ملاقات را کوتاه می کند و امکان ملاقات را در شرایط خاص ایجاد می کند اما کمتر اقدام به ممانعت از ملاقات فرزند می کند.
بنابراین در این چنین شرایطی که خود قانون اقدام به جلوگیری از ملاقات نمی کند، مسلما یکی از والدین که حق حضانت کودک را برعهده دارد و یا کودک با او زندگی می کند حق ممانعت از ملاقات فرزند را ندارد. اما در صورتی که یکی از والدین اقدام به ممانعت از ملاقات فرزند کند قانون چه راه هایی را پیش بینی کرده است؟
مجازات جلوگیری یا ممانعت از ملاقات فرزند
در ماده ۴۰ قانون حمایت از خانواده تصریح شده است که بر اساس تقاضای طرف مقابل (ذینفع) فرد تا زمان اجرای حکم بازداشت می شود. این مجازات برای عدم استرداد کودک نیز صادق است.
در ماده ۴۱ قانون حمایت از خانواده در مورد ممانعت از ملاقات فرزند و همچنین عدم استرداد کودک به طور مشخص بیان شده است که در صورت لزوم امکان تغییر حضانت و یا تعیین شخص ناظر وجود دارد. بنابراین ممانعت از ملاقات فرزند می تواند در نهایت موجب از بین رفتن حق حضانت یا نگهداری فرزند از آن فرد شود.
در نظر داشته باشید که حق حضانت یا نگهداری فرزند توسط دادگاه صادر می شود و اجرای آن لازم است. اما در این دادگاه نیز قرار ملاقات و شرایط آن برای طرف دیگر نیز مشخص می شود. اعتبار این حکم درست به اندازه حکم حق حضانت فرزند می باشد. پس با ممانعت از ملاقات فرزند و نفی حق ملاقات، قانون می تواند حق حضانت را نفی کند و آن را تغییر دهد.
نتیجه گیری
به طور کلی می توان اینگونه بیان کرد که ممانعت از ملاقات فرزند یک کار غیر قانونی است که می تواند عواقب قانونی برای فرد داشته باشد. در واقع این کار می تواند در نهایت به از دست دادن حضانت منجر شود. همچنین توجه داشته باشید بر اساس ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده ” هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذینفع و به دستور دادگاه صادرکننده رای نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.”
به هر حال مسئله حضانت و یا نگهداری فرزندان حتی بدون طلاق والدین از جمله مهمترین مسائل امروز جامعه است. اگر درگیر این گونه موارد هستید بهتر است قوانین مربوط به آن را به خوبی مطالعه کنید و از وکیل طلاق مشورت بخواهید.
ثبت ديدگاه