رابطه جنسی در دوران عقد یکی از مسائل و چالش هایی است که می تواند در موقعیت هایی مشکلاتی را نیز ایجاد کند. در این مقاله می خواهیم رابطه جنسی در دوران عقد را از جهات مختلف، به خصوص با زاویه دید قانونی نگاه کنیم و آن را مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.
رابطه جنسی در دوران نامزدی، ازدواج یا هر نوع رابطه ای دیگر بین مرد و زن در قوانین اروپایی و غربی چندان سخت گیری هایی نشده است. در کلام ساده تر بر اساس قوانین غربی یک زن و مرد می توانند بدون هیچ گونه مراسم و تشریفات و قوانینی با یک دیگر زندگی کنند که به آن ازدواج سفید گفته می شود. این مسئله از نظر عرف در این جوامع نیز کاملا پذیرفته شده است. بنابراین مسائلی مانند رابطه جنسی در دوران عقد، چالش هایی است که می توان آن را در کشورها و فرهنگ هایی مانند ایران جست و جو کرد.
ایران کشوری اسلامی است، از این رو عمده قوانین ایران از جمله قوانین زناشویی و ازدواج بر اساس قوانین اسلام بیان شده است. پس برای درک مسئله رابطه جنسی در دوران عقد در ایران بهتر است ابتدا از دید اسلام به این موضوع نگاه کنیم.
خط پاسخگویی وکلای دادگستر : ۲۲۹۲۰۵۶۲-۰۲۱ (۲۰ خط ویژه)
رابطه جنسی در دوران عقد از نظر اسلام
اسلام هر نوع رابطه بعد از جاری شدن صیغه ازدواج و وجوب شرایط را کاملا شرعی می داند. در کلام ساده تر برای اسلام دوران عقد با دوران بعد از عروسی و رفتن زیر یک سقف هیچ فرقی نمی کند. از این رو هر نوع رابطه ای در این دوران کاملا حلال و شرعی است و در به هیچ وجه در زمره روابط نامشروع قرار ندارد.
از این رو می توان انتظار داشت که قوانین نیز به حکم اسلام این رابطه را آزاد بدانند و این چنین نیز است. در کلام ساده تر قانون هیچ ممانعتی در رابطه جنسی در دوران عقد ندارد و این رابطه را به حکم اسلام کاملا آزاد و قانونی می داند.
در کلام بهتر اسلام بدون هیچ حد و حصری رابطه جنسی در دوران عقد را آزاد کرده است. حتی اگر در این دوران زوجه باردار شود این فرزند کاملا شرعی و قانونی است و هیچ فعل حرام یا خلاف قانونی در این بین رخ نداده است.
رابطه جنسی در دوران عقد از نظر عرف
اما مسئله عرف کمی داستان را پیچیده کرده است. در واقع از نظر عرف دوران نامزدی و عقد، دوران آشنایی دختر و پسر است و به صورت ضمنی این امکان وجود دارد که دختر و پسر بعد از دوران نامزدی و عقد در صورت بروز مشکل بتوانند به راحتی از یکدیگر جدا شوند. از این رو در فرهنگ سنتی ایرانی هر نوع رابطه جنسی در دوران عقد اشتباه شناخته شده است.
در واقع غالب خانواده های ایرانی هر نوع رابطه جنسی در دوران عقد را خلاف عرف می دانند. اما این خلاف عرف بودن باعث نشده است که قانون یا شرع آن را حرام بداند.
به هر حال دختر یا پسر به حکم قانون و شرع مقدس با یک دیگر ازدواج کرده اند و هیچ ممانعتی از این باب وجود ندارد.
یکی از علت هایی که باعث اختلاف نظر بین عرف و قانون شده این مسئله است که قانون و شرع ازدواج را به صورت یک مرحله ای نگاه می کنند و این مرحله را با جاری شدن صیغه ازدواج شروع شده می دانند، اما عرف ازدواج را شامل دو مرحله عقد و عروسی می داند. از این رو عرف زمانی رابطه زن و شوهر را به صورت کاملا رسمی می داند که هر دو مرحله انجام شود.
اما سوال اصلی این است که کدام یک راه درست را می روند؟ در واقع آیا باید رابطه جنسی در دوران عقد آزاد باشد یا نه؟
الزام به تمکین و حق حبس در دوران عقد
آیا از نظر قانونی یک مرد می تواند در دوران عقد حکم تمکین برای همسر خود مطالبه کند؟ همانطور که گفتیم در قانون اشاره ای به دوران عقد نشده است. اما می توان شرایط دوران عقد را در احکام قانونی پیدا کرد.
اولا بر اساس قانون زمانی مرد حق درخواست تمکین دارد که منزل و مکان مشخصی داشته باشد. از طرف دیگر اگر زوجه دوشیزه باشد، زوجه می تواند درخواست حق حبس کند. در این صورت زوج تنها زمانی اجازه دادخواست حق تمکین را پیدا می کند که مهریه زن را (در صورت قابل پرداخت بودن) به او به طور کامل پرداخت کند.
بنابراین عملا اگر در دوران عقد یک مرد بخواهد برای همسر خود حکم تمکین بگیرد، اگر زوجه حق حبس خود را بخواهد استفاده کند، مرد چاره ای جز پرداخت کامل مهریه ندارد.
ثبت ديدگاه